Emily, 1890 yılında genç bir kadın, yatak odasında oturdu ve kendini büyük bir tam kişilik bir portresine baktı. O çıplaktı ve mükemmel bir duruşla ortaya çıktı, saçları geri döndü. Odadaki aydınlatma yumuşaktı

1890 yılında, Emily adında genç bir kadın kendi yatak odasında oturdu, büyük bir tam kişilik bir portrede yıldızı. O çıplaktı ve mükemmel bir duruşla ortaya çıktı, saçları geri döndü. Odadaki aydınlatma yumuşak ve sıcaktı, yüzünde romantik bir ışıltı attı. Emily'nin mavi gözleri aynada kendine baktı. Bu başyapıttan o kadar gurur duyuyordu ki o zamanın en ünlü sanatçılarından biriydi. Emily her zaman fotoğrafla büyülenmişti ve onu incelemek için sayısız saat harcadı. tuval üzerinde gerçek güzelliği yakalamayı biliyordu, bir hasta olmak ve her detaya dikkat etmek gerekiyordu. Ve böylece kendi vücudunu incelemek, her eğriyi yakalamak ve hassaslık ile açısı yakalamak için sayısız saat harcadı. Aynada kendine baktıkça Emily yardım edemedi ama yarattığı şeye gurur duyuyordu. Bu sadece herhangi bir portre değildi; bu onun içsel arzularının ve fantezilerinin çok gözlerinden önce hayata gelmesiydi. Ve o derin mavi gözlere bir kez daha baktıkça, Emily bunun sonsuza dek onunla kalacak bir görüntü olacağını biliyordu - kendinize tutku ve yaratıcılık ile vahşice gitmene izin verdiğinizde güzel bir hayatın hatırlatıcısı olabileceğini.