Güzel bir elbisedeki bir kadın büyük bir tuvalin önünde durdu, gözleri boş tuvalde sabitlendi. Yenilenen kararlılıkla resim üzerinde çalışıyordu. Onu tutmak istediğini biliyordu ve hayallerini asla pes etmedi

Güzel bir elbisedeki bir kadın büyük bir tuvalin önünde durdu, gözleri boş tuvalde sabitlendi. Bu resimde haftalarca çalışıyordu ve bitirmeye kararlıydı. çalıştığı gibi, yardım edemedi ama bu parça için ilhamını veren adam hakkında düşünemedi. O şimdi yıllardır gitmişti, ama onun hafızası hala aklında kaldı. O, başyapıtının hayata geleceğini görmek için hiç geri dönmediğini merak etti. Resimde çalışmaya devam ettiği gibi, yardımcı olamazdı, ancak nostaljinin onu yıkadığı bir hissi hissetmedi. Birlikte geçirdikleri her zaman hatırladı, gülmek ve gelecek için hayallerini konuşmak. Ama şimdi gitti ve kalan tüm bu anılar asla kaybolmayacaktı. Ancak bu düşüncelere rağmen, yenilenen kararlılıkla resim üzerinde çalışmaya devam etti. Onun devam etmesini istediğini biliyordu ve asla hayallerinde ne kadar zor göründüğü önemli değil. Ve böylece sonunda, sıkı çalışma ve özveri saatlerden sonra, varoluşun en güzel parçalarından biri haline ne olacağını bitirdi - onun kollarını anlayış veya anlayışımızın ötesinde bir şey için eriştiği bir resim. ”