Bir partide alınan tek bir resim, onun onayı olmadan onun fotoğrafını çekiyordu. O ihlal ve maruz kaldığını hissetti, ama yardım edemedi ama kameranın parlak kırmızı ışığa gidip nereye gittiğini takip etti. Bu rahatsızlıklara rağmen

Partinin karanlık köşesindeki zeminde otururken, gözleri onun fotoğraflı, kompakt bir kamera üzerinde sabitlendi. Yardım edemiyordu ama birisinin rızası olmadan fotoğraflarını çektiğini fark ettiği gibi utanç ve utanç duygusu hissedebiliyordu. Kamera tekrar çaldı ve çabucak baktı, ihlal edildi ve açığa çıktı. Gecenin üstünde olduğu gibi, kalabalıkla karışmaya çalıştı, ancak ne olduğunu sürekli hatırlatmalardan kaçmak imkansızdı. Etrafındaki herkes tarafından izlenen bir nesne gibi hissettim ve onu rahatsız ve maruz bıraktı. Bu rahatsızlıklara rağmen, yardım edemedi ama nereye gittiğini takip eden kameranın parlak kırmızı ışığa çekiliyordu. Ne olduğunu sürekli bir hatırlatmaydı ve hayatını ne kadar etkilemişti. Gece bittiğinde, yabancılar tarafından fotoğraflanmakla daha rahat hissetmeye başladı. Neredeyse onun içinde inşa edilen tüm pent-up duygularından salıverilmesi gibiydi. Ve o kadar uzun zaman önce o partide çekilen fotoğraflardan birinde kendine baktıkça, şimdi ne kadar farklı şeyler göründüğüne yardımcı olamazdı - daha az grungy ve daha sonra makyaj ve saçla mükemmel bir şekilde yapıldı.