Olgun kadın masaya oturdu, bilgisayarına yazma. Kısa bir siyah etek ve eğrilerini mükemmel bir şekilde kucaklayan gri bir gömlek giyiyordu. Onun kalem etek, çekmeceden bir şey almak için biraz yukarı kaldırdı, bir bakış ortaya

Olgun kadın masaya oturdu, bilgisayarına yazma. Kısa bir siyah etek ve eğrilerini mükemmel bir şekilde kucaklayan gri bir gömlek giyiyordu. Onun kalem etek, çekmeceden bir şey almak için biraz yukarı kaldırdı, iç çamaşırlarının bir bakışını ortaya çıkardı. Gözlükleri yüzünde ayarladı ve yazmaya devam etti, üzerinde çalıştığı proje hakkında düşüncede kaybetti. Birden, kapıyı çaldı ve ceplerinde elleri ile orada duran bir adamı görmeye baktı. Kısa saçları vardı ve çoktan olduğundan daha yakışıklı görünmesini sağlayan gözlükler giydi. “Affedersiniz,” dedi bir gülümsemeyle, “Ben yardım edemedim ama kolyenizi fark edemedim.” Kadın ona gülümsedi ve “Teşekkürler! Bu benim en sevdiğim mücevher parçası.” Biraz daha uzun konuştuklarında, adam yardım edemedi ama ne kadar güzel olduğunu fark etti. Kendisi kendisini sadece ona bakmaya ve ona sahip olduğunu biliyordu. Telefonuyla onun bir resmini alabilir ve tereddüt etmeden anlaştı. Fotoğraf için bir araya geldikleri gibi, gözleri, anılarında sonsuza kadar sürecek bir öpücük için birbirlerine kilitliydiler.