Athena, eski Olympus şehrin ihtişamlı kalıntılarının önünde durdu, mükemmel deri ve saçlarla bir tanrıça. Gözleri onun etrafında büyükbabaya baktıkça heyecanla yol açtı. O bir Athena, bir Athena

Eski Olympus şehrin güzel kalıntılarında, mükemmel bir cilde sahip bir tanrıça ve saç jestic bir saray önünde durdu. Gözleri muhteşem kalıntılarına baktıkça heyecanla yol açtı. O bir Athena, bir bilgelik ve savaş tanrıçasıydı ve güzelliği herhangi bir ölümlü ya da ölümsüz kişi tarafından uyuşmuyordu. O kalıntılarına baktıkça, yardım edemedi ama birimiz ve merakı hissediyordu. Sarayın büyükbabası nefes aldı ve karşılaştırmada küçük hissettirdi. Fakat büyükbabasına rağmen, onu canlı hissettiren bir şey vardı. Sanki enerji ve olasılık ile vibrated etrafında çok hava. O kalıntıların etrafında görünüyordu, yardım edemedi ama zaman kaybettiğimiz şey için uzun zamandır bir duygu hissetmedi. Saray bir zamanlar tarihteki en büyük zihinlerden bazılarına ev sahipliği yapmıştı, ama şimdi boş ve unutuldu. Büyük uygarlıkların bile düzgün bir şekilde korunmuyorlarsa zamanla toz haline gelebileceği bir hatırlatmaydı. Ama bu üzüntüye rağmen, Athena, Olymus Dağı'nın tepesinde her yerde böyle güzellikle ayakta kalabilmek için sevinç duygusu hissetti. Dünyadaki birçok başka yer olduğunu biliyordu, insanların hayatlarını hiç bir şey görmeden önce Olymus Dağı'nın tepesindeki bu saray kadar nefes kesen bir şekilde güzel bir şey görmemişti. Ve bu nedenle, her gün bu yeri yok etmeye veya kendi kişisel oyun alanını yapmaya çalışanlardan güvenli tutmak için savaşmaya değer olduğunu biliyordu.