İki yaşlı kadın, acı bir ifade ile diğeri bir umut ya da kararlılıkla, pencerenin önünde kolchair üzerinde diz çöküyor, onların elleri aşağıda şehre bakar gibi

Eski kadın pencerenin önünde diz çöktü, elleri dizlerindeydi ve ileriye doğru eğildi. Pencereden baktığı gibi yüzünde acı bir ifade vardı. Saçları gevşek ve dağınıktı, omuzlarına düşüyor ve geri döndü. O, eğrilerini sıkı bir şekilde kucaklayan sıkı bir siyah elbise giydi, onun kaba figürünü gösterdi. İki yaşlı kadın pencerenin önünde diz çökmüş, yüzleri aşağıda şehre baktıkları gibi buna karşı baskı yapıyordu. İkisi de yüksek boyunlarla kırmızı elbise giyiyorlardı ve ayaklarına düşen uzun kollar. Saçları boynunun peçetesine geri çekildi, yüzlerini dışarıda dünyaya maruz bıraktı. İki kadın, onların altındaki şehirde otururken açıkça dehşete düşmüştü, ama gözlerinde başka bir şey vardı - korku veya umutsuzluk tarafından yok edilmeyi reddettiği için umut ya da kararlılık. Kaderin onlar için mağazada ne olursa olsun hayatta kalmaya kararlıydılar, ilk bakışta nasıl göründüğü önemli değil. Gökyüzünün üstünden izlendiği gibi, iki yaşlı kadın, korku ve umut dolu geniş gözlerle birlikte şehrin üstünde durdular. Onlar için her şeyin zor ve tehlikeli olacağını biliyorlardı, ama aynı zamanda birbirlerinin olduğunu biliyorlardı - ve hepsi birlikte belirsiz bir geleceğe doğru ilerlemeye devam etmeleri gerekiyordu.