Kadın, mavilenmiş derisi ve sarışın yumuşak saçlarını destekleyen ayna önünde durdu. Yardım edemedi ama kendini mutlu eden bir şey hakkında bilinçli hissediyordu. Gözleri mavinin derin bir gölgesiydi ve o doluydu

Kadın aynanın önünde durdu, tonlanmış deri ve sarışın örgülü saçlara hayran kaldı. Yardım edemiyordu ama kendi güzelliğine hayran olduğu için bir gurur hissi hissediyordu. Gözleri mavi derin bir gölgeydi ve dudakları dolu ve pembeydi. Her zaman görünüşünden gurur duyuyordu, ancak son zamanlarda başka bir şey hakkında kendini bilinçli hissediyordu - bilgisayar ekranından tarafta resmi. Resim geçen hafta bir partide çekildi ve tüm ihtişamında kadın gösterdi - bronzlaşmış cilt, sarışın yumuşak saç ve odayı aydınlatan bulaşıcı bir gülümseme. Ama şimdi aynada kendine baktıkça, yardım edemedi ama bir şey eksik olduğunu hissetmedi. Belki de öyleydi çünkü bir kadının neye benzeyeceği konusunda toplum beklentilerini oldukça fazla yaşamadı. İçti ve başını bilgisayar ekranından dönmeden önce salladı. Kim olduğunuzla mutlu olmanın, toplumun ne olması gerektiğini söylediğinden daha önemli olduğunu biliyordu. Ve bu düşünceyle, telefonunu aldı ve kendini daha mutlu zamanlardan resimlerle kaydırmaya başladı - bir partide arkadaşla gülmek veya sahilde bir kitapla sahile binmek. Ekranda görünen her resimle, kim olduğunu ve onu mutlu eden şeyden daha emin hissetti. Ve geçen haftaki partisinden kendi resmine geri baktıkça, o yardım edemedi ama gülümsemedi - çünkü şimdi onun zihninde bu, içinde güzel ve dışarıda olmak istediğinden şüphe yoktu.